ShopDreamUp AI ArtDreamUp
Deviation Actions
Literature Text
The first letter I received from you was in the fourth grade, do you remember?
It was a message written in orange, on a wrinkled piece of papper, which you ripped out from your book. At this was written : "Do you want to be friends?"
Our friendship kept very long, we grew up but there were still notes coming up. It became a habbit. As time went on, we exchanged more and more messages. It was our way to communicate. Noone could ever find out what we were saying. It was something for us. I looked forward for each little note you folded carefully.
One day, I found a letter from you in my bag. You said: "you are the best friend I've ever had, but I can't see you like this anymore. I like you as something more..write to me."
But I remeber that I didn't write, I run an that moment to find you. You were at the park where we hang out. I took you from the hand, pulled you to me, our first kiss. We were 16.
From then thick as thieves. A year later, you gave me at the same park an envelop with a heart on it. "For my love" was written with artistic letters. A confession was in it, which I couldn't believe. "I was your whole life, You wouldn't ever leave me", you said. Beautiful touching words. Tears were running from my eyes and I was hiding my face.I was overwhelmed from feelings. I thank you for that amazing day and the days that followed. Your letter is still by me in the same envelop with the heart you drew for me.
5 years later, still together. "I love you" was our favourite phrase. I said and heard it all the time. I couln'd realize how three little words could have such a great meaning. One day you left a note on my pillow "Even if I am away, I am always by your side." you were at work. I smiled. The girl that knows how to make the other happy was mine, you were mine.
All your notes and letters are in a box, I protect them to remember our every moment together, the way you looked at me, the way you smiled. Now I sit every night and read them in turn..as I see them, I realize that you started writting less and less with fewer words, fewer emotions. I did not understand why.
Your last letter which I read again and again says: " I love you and I'll love you forever. The years we were together as a couple were incredible. You are a big part of my life, but as the time passes by, you become bigger. I'm afraid I will went up with only you in my life. From my early age I was comitted to our releationship and I feel like I want to be free again. Here and a long time, I feel like cut off from the outside world and the constant repetition of our life. I think the best solution is to break up. You were the friend I always needed and the partner every girl would dream of. My dream is over now. I'm sorry I left without saying goodbye but its hard for me to see you after what we went through."
I am sorry, too. Until today you had the chance to say goodbye. Until today I was waiting for you.
I have not received any letter of you for 2 years. Do you remember me?
It was a message written in orange, on a wrinkled piece of papper, which you ripped out from your book. At this was written : "Do you want to be friends?"
Our friendship kept very long, we grew up but there were still notes coming up. It became a habbit. As time went on, we exchanged more and more messages. It was our way to communicate. Noone could ever find out what we were saying. It was something for us. I looked forward for each little note you folded carefully.
One day, I found a letter from you in my bag. You said: "you are the best friend I've ever had, but I can't see you like this anymore. I like you as something more..write to me."
But I remeber that I didn't write, I run an that moment to find you. You were at the park where we hang out. I took you from the hand, pulled you to me, our first kiss. We were 16.
From then thick as thieves. A year later, you gave me at the same park an envelop with a heart on it. "For my love" was written with artistic letters. A confession was in it, which I couldn't believe. "I was your whole life, You wouldn't ever leave me", you said. Beautiful touching words. Tears were running from my eyes and I was hiding my face.I was overwhelmed from feelings. I thank you for that amazing day and the days that followed. Your letter is still by me in the same envelop with the heart you drew for me.
5 years later, still together. "I love you" was our favourite phrase. I said and heard it all the time. I couln'd realize how three little words could have such a great meaning. One day you left a note on my pillow "Even if I am away, I am always by your side." you were at work. I smiled. The girl that knows how to make the other happy was mine, you were mine.
All your notes and letters are in a box, I protect them to remember our every moment together, the way you looked at me, the way you smiled. Now I sit every night and read them in turn..as I see them, I realize that you started writting less and less with fewer words, fewer emotions. I did not understand why.
Your last letter which I read again and again says: " I love you and I'll love you forever. The years we were together as a couple were incredible. You are a big part of my life, but as the time passes by, you become bigger. I'm afraid I will went up with only you in my life. From my early age I was comitted to our releationship and I feel like I want to be free again. Here and a long time, I feel like cut off from the outside world and the constant repetition of our life. I think the best solution is to break up. You were the friend I always needed and the partner every girl would dream of. My dream is over now. I'm sorry I left without saying goodbye but its hard for me to see you after what we went through."
I am sorry, too. Until today you had the chance to say goodbye. Until today I was waiting for you.
I have not received any letter of you for 2 years. Do you remember me?
Literature
Frozen Memories
By accident,
I found her tombstone.
It lay buried beneath snow,
encased in ice,
under a canopy of white held aloft by the trees.
I had been walking,
focusing,
as I often do,
on the clouds of steam rising from my mouth,
and what they meant to me,
when my foot caught hold of the crumbling cross,
and sent me tumbling down...
down...
down...
I caught myself on hands in a sea of crystal white,
flesh stinging from the cold,
my foot aching in pain,
burning hot in the winter wood.
Why would there be a grave here?
What poor soul would be forever lost in this hollow?
Carefully,
in the cold,
throughout the fading light,
and into a
Literature
Dreams
A caustically fabricated memory sets a spark in the first exhalation of morning (afternoon?) and she has the urge to cry.
To think that dreams -nightmares- could hold her heart with such terrible claws (but the thoughts of him hold reigns so tightly on her back; he knows many pretty women, and it's only natural to worry after the undressing, the holding hands, the crying in front of him). To think that even sleep, once repose, could beckon tears and heart-shivers and immobility.
She ponders why, all of a sudden, sleep is frightening again.
Perhaps it's the empathy of her nature. She feels heart-wrenching guilt for moments long past; sh
Literature
Don't Burn, Learn
Something happened today.
I experienced a frightening, life-threatening event.
But I am not here to tell you how scared shit-less I was.
Instead, I will tell you what went through my head as I lived the said episode.
First, to eradicate the suspense, I'll tell you that my house was on fire today.
I find it so ironic that we were completely oblivious to the state our house was in until outsiders and passersby came running to tell us of the black flumes rocketing out of the roof.
At this point, the first thought came to my head.
I imagined myself as the house. The flumes were &#
Suggested Collections
Featured in Groups
writing about his most important person in his life,who left him. his last letter to her? a suicide note.
in greek
Το πρώτο γράμμα που έλαβα από σένα ήταν στην τετάρτη δημοτικού, Θυμάσαι?
Ήταν ένα ένα μήνυμα γραμμένο με πορτοκαλί στιλό πάνω σε ένα τσαλακωμένο χαρτάκι που είχες σκίσει από το τετράδιό σου. Έγραφες : "Θέλεις να γίνουμε φίλοι?"
Η φιλία κράτησε καιρό, μεγαλώσαμε όμως ακολούθησαν πολλά σημειώματα ακόμα. Μας έγινε συνήθεια. Καθώς περνούσε ο καιρός, ανταλλάζαμε όλο και περισσότερα. Ήταν το μέσο με το οποίο μιλούσαμε χωρίς να μας καταλαβαίνει κανείς. Ήταν κάτι δικό μας.Περίμενα με ανυπομονησία το κάθε χαρτάκι που δίπλωνες προσεκτικά.
Κάποια μέρα βρήκα ένα γράμμα σου μέσα στην τσάντα μου. Έλεγες: "Είσαι ο καλύτερος φίλος που είχα ποτέ, δεν μπορώ όμως να σε βλέπω άλλο έτσι. Μ'αρέσεις..γράψε μου."
Θυμάμαι όμως πως δεν σου έγραψα, έτρεξα εκείνη την στιγμή να σε βρω..ήσουν στο παρκάκι που συχνάζαμε. Σε έπιασα από το χέρι και σε τράβηξα πάνω μου, το πρώτο μας φιλί. Ήμασταν 16.
Από τότε αχώριστοι. Ένα χρόνο αργότερα μου έδωσες στο ίδιο πάρκο έναν φάκελο με μια καρδιά. "Για την Αγάπη μου" έγραφε με καλλιτεχνικά γράμματα. Μια εξομολόγηση που δεν την περίμενα ακολούθησε καθώς διάβαζα τις σελίδες που δεν είχαν τέλος. Ήμουν ο έρωτας της ζωής σου έγραφες και πως δεν θα με εγκατέλειπες ποτέ σου. Μου έγραφες γλυκά λόγια, είχα γεμίσει δάκρυα και κρυβόμουν. Ήταν υπέροχο συναίσθημα. Σε ευχαριστώ για εκείνη την μέρα και για αυτές που υπήρχαν μετά. Το γράμμα το έχω ακόμα στον ίδιο φάκελο που είχες ζωγραφίσει για μένα.
5 χρόνια μετά, ακόμα μαζί. "Σ'αγαπώ" ήταν η αγαπημένη μας λέξη. Την έλεγα και άκουγα συνέχεια. Ποτέ δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως μια λέξη σαν και αυτή μπορεί να σημαίνει τόσα πολλά. Μου άφησες ένα σημείωμα ένα πρωί στο μαξιλάρι "αν και λείπω, είμαι πάντα δίπλα σου." , είχες πάει στη δουλειά. Χαμογέλασα. Το κορίτσι που πάντα βρίσκει να κάνει τον άλλον χαρούμενο ήταν δικό μου. Ήσουν δική μου.
Ότι σημείωμα μου έχεις γράψει ποτέ, τα έχω σε ένα κουτί καλά κλεισμένο, τα φυλάω για να μου θυμίζει τον τρόπο που με κοιτούσες, που μου χαμογελούσες. Τώρα κάθομαι τα βράδια και τα διαβάζω με την σειρά..όσο τα κοιτάω καταλαβαίνω πως σταδιακά μετά από καιρό μου έγραφες πιο σπάνια..με λιγότερα λόγια, λιγότερο ενθουσιασμό. Δεν το είχα αντιληφθεί τότε.
Το τελευταίο σου γράμμα που διαβάζω ξανά και ξανά εδώ και καιρό λέει : "Σ'αγαπώ και θα σ'αγαπώ για πάντα. Ο καιρός που ήμασταν μαζί ήταν υπέροχος. Είσαι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου αλλά όσο περνάν τα χρόνια γίνεσαι όλο και μεγαλύτερο. Φοβάμαι πως θα φτάσω σε σημείο να έχω μόνο εσένα. Από πολύ μικρή ήμουν δεσμευμένη και νιώθω πως πρέπει να ελευθερωθώ και πάλι. Εδώ και καιρό νιώθω αποκομμένη από τον έξω κόσμο και μια συνεχή επανάληψη της ζωής μου. Πιστεύω πως το καλύτερο θα είναι να χωρίσουμε. Ήσουν ο φίλος που πάντα χρειαζόμουν και ο σύντροφος που κάθε κοπέλα θα ονειρευόταν. Το όνειρο για μένα τελείωσε εδώ όμως. Λυπάμαι που έφυγα δίχως να σε χαιρετήσω αλλά μου είναι δύσκολο να σε αντικρίσω μετά από όσα έχουμε περάσει μαζί."
Και εγώ λυπάμαι. Μέχρι σήμερα είχες την ευκαιρία να με αποχαιρετίσεις, μέχρι σήμερα σε περίμενα.
Έχω να λάβω γράμμα σου 2 χρόνια. Με θυμάσαι?
in greek
Το πρώτο γράμμα που έλαβα από σένα ήταν στην τετάρτη δημοτικού, Θυμάσαι?
Ήταν ένα ένα μήνυμα γραμμένο με πορτοκαλί στιλό πάνω σε ένα τσαλακωμένο χαρτάκι που είχες σκίσει από το τετράδιό σου. Έγραφες : "Θέλεις να γίνουμε φίλοι?"
Η φιλία κράτησε καιρό, μεγαλώσαμε όμως ακολούθησαν πολλά σημειώματα ακόμα. Μας έγινε συνήθεια. Καθώς περνούσε ο καιρός, ανταλλάζαμε όλο και περισσότερα. Ήταν το μέσο με το οποίο μιλούσαμε χωρίς να μας καταλαβαίνει κανείς. Ήταν κάτι δικό μας.Περίμενα με ανυπομονησία το κάθε χαρτάκι που δίπλωνες προσεκτικά.
Κάποια μέρα βρήκα ένα γράμμα σου μέσα στην τσάντα μου. Έλεγες: "Είσαι ο καλύτερος φίλος που είχα ποτέ, δεν μπορώ όμως να σε βλέπω άλλο έτσι. Μ'αρέσεις..γράψε μου."
Θυμάμαι όμως πως δεν σου έγραψα, έτρεξα εκείνη την στιγμή να σε βρω..ήσουν στο παρκάκι που συχνάζαμε. Σε έπιασα από το χέρι και σε τράβηξα πάνω μου, το πρώτο μας φιλί. Ήμασταν 16.
Από τότε αχώριστοι. Ένα χρόνο αργότερα μου έδωσες στο ίδιο πάρκο έναν φάκελο με μια καρδιά. "Για την Αγάπη μου" έγραφε με καλλιτεχνικά γράμματα. Μια εξομολόγηση που δεν την περίμενα ακολούθησε καθώς διάβαζα τις σελίδες που δεν είχαν τέλος. Ήμουν ο έρωτας της ζωής σου έγραφες και πως δεν θα με εγκατέλειπες ποτέ σου. Μου έγραφες γλυκά λόγια, είχα γεμίσει δάκρυα και κρυβόμουν. Ήταν υπέροχο συναίσθημα. Σε ευχαριστώ για εκείνη την μέρα και για αυτές που υπήρχαν μετά. Το γράμμα το έχω ακόμα στον ίδιο φάκελο που είχες ζωγραφίσει για μένα.
5 χρόνια μετά, ακόμα μαζί. "Σ'αγαπώ" ήταν η αγαπημένη μας λέξη. Την έλεγα και άκουγα συνέχεια. Ποτέ δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως μια λέξη σαν και αυτή μπορεί να σημαίνει τόσα πολλά. Μου άφησες ένα σημείωμα ένα πρωί στο μαξιλάρι "αν και λείπω, είμαι πάντα δίπλα σου." , είχες πάει στη δουλειά. Χαμογέλασα. Το κορίτσι που πάντα βρίσκει να κάνει τον άλλον χαρούμενο ήταν δικό μου. Ήσουν δική μου.
Ότι σημείωμα μου έχεις γράψει ποτέ, τα έχω σε ένα κουτί καλά κλεισμένο, τα φυλάω για να μου θυμίζει τον τρόπο που με κοιτούσες, που μου χαμογελούσες. Τώρα κάθομαι τα βράδια και τα διαβάζω με την σειρά..όσο τα κοιτάω καταλαβαίνω πως σταδιακά μετά από καιρό μου έγραφες πιο σπάνια..με λιγότερα λόγια, λιγότερο ενθουσιασμό. Δεν το είχα αντιληφθεί τότε.
Το τελευταίο σου γράμμα που διαβάζω ξανά και ξανά εδώ και καιρό λέει : "Σ'αγαπώ και θα σ'αγαπώ για πάντα. Ο καιρός που ήμασταν μαζί ήταν υπέροχος. Είσαι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου αλλά όσο περνάν τα χρόνια γίνεσαι όλο και μεγαλύτερο. Φοβάμαι πως θα φτάσω σε σημείο να έχω μόνο εσένα. Από πολύ μικρή ήμουν δεσμευμένη και νιώθω πως πρέπει να ελευθερωθώ και πάλι. Εδώ και καιρό νιώθω αποκομμένη από τον έξω κόσμο και μια συνεχή επανάληψη της ζωής μου. Πιστεύω πως το καλύτερο θα είναι να χωρίσουμε. Ήσουν ο φίλος που πάντα χρειαζόμουν και ο σύντροφος που κάθε κοπέλα θα ονειρευόταν. Το όνειρο για μένα τελείωσε εδώ όμως. Λυπάμαι που έφυγα δίχως να σε χαιρετήσω αλλά μου είναι δύσκολο να σε αντικρίσω μετά από όσα έχουμε περάσει μαζί."
Και εγώ λυπάμαι. Μέχρι σήμερα είχες την ευκαιρία να με αποχαιρετίσεις, μέχρι σήμερα σε περίμενα.
Έχω να λάβω γράμμα σου 2 χρόνια. Με θυμάσαι?
© 2011 - 2024 BlackRoseMew
Comments11
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In
verry well told and with soo much emotion,this is a truly outstanding pice and is so esey to connect to verry well done